Το αξίωμα «ο χρόνος είναι χρήμα» ισχύει στο ακέραιο για τον ΑΠΟΕΛ. Στην κατάσταση που ευρίσκεται, μάλιστα, ο σύλλογος της Λευκωσίας ίσως να ισχύει και στο πολλαπλάσιο.
Οι «γαλαζοκίτρινοι» ολοκλήρωσαν την απογοητευτική σεζόν 2024/25 δίχως να γνωρίζουν τι τους ξημερώνει. Η διοίκηση Πρόδρομου Πετρίδη διαπραγματεύεται με υποψηφίους επενδυτές, δίχως να υπάρχει οριοθέτηση χρονικού ορίζοντα για την έκβαση των συνομιλιών.
Συνάμα αρχίζει να σχεδιάζει την επόμενη αγωνιστική περίοδο με βάση τα υφιστάμενα δεδομένα (σε ό,τι αφορά το θέμα του προπονητή και του διαθέσιμου μπάτζετ), τα οποία θα ανατραπούν σε περίπτωση επίτευξης συμφωνίας με τους επενδυτές.
Και αν δεν προκύψει καινούργιος οικονομικός (συμ)παίκτης, το… μνημόνιο θα είναι μια πραγματικότητα που ουδόλως θα συγκινεί τον κόσμο της ομάδας και ελάχιστα θα εγγυάται την αγωνιστική ανάκαμψή της.
Ο ΑΠΟΕΛ έχασε χρόνο (που δεν είχε), προκειμένου να συνεχίσει να πορεύεται στην αβεβαιότητα, με ορατή προοπτική στον ορίζοντα μια πολιτική (λιτότητας) που όφειλε να είχε εφαρμόσει εδώ και χρόνια. Τη συγκεκριμένη πολιτική μάλιστα θα κληθεί να υλοποιήσει η διοίκηση που προ ετών την εξήγγειλε, αλλά ουδέποτε την ακολούθησε.
Και η ελπίδα εν όψει της νέας σεζόν θα είναι πως όσοι πήραν όλες τις λανθασμένες αποφάσεις υπό καλύτερες συνθήκες, θα πάρουν όλες τις σωστές υπό χειρότερες περιστάσεις.
Πόσοι, άραγε, θα ήταν πρόθυμοι να ποντάρουν ότι αυτό είναι πιθανό να συμβεί;
