Η ανάλυση της ήττας του Άρη από τον ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ δεν είναι δύσκολη.
Εν πρώτοις, οι «γαλαζοκίτρινοι» πήραν γκολ από το βασικό επιθετικό δίδυμό τους, η «ελαφρά ταξιαρχία» δεν πήρε (για ακόμη μια φορά σε ντέρμπι) το παραμικρό από τους τέσσερεις επιθετικούς που χρησιμοποίησε.
Κατά δεύτερον, το κεντρικό αμυντικό δίδυμο των γηπεδούχων (Μπρόρσον-Λαΐφης) δεν υπέπεσαν σε γκάφες, όπως το αντίστοιχο του λεμεσιανού συλλόγου (Γιαγκό στο πρώτο γκολ, Γκόλντσον στο δεύτερο).
Υπάρχουν κι επιμέρους αιτίες, αλλά είναι ήσσονος σημασίας μπροστά στις δύο προαναφερθείσες.
Ο Άρης έκλεισε τον α’ γύρο:
-με μόλις μια νίκη (το 1-0 στο 90+9’ κόντρα στην Ομόνοια Αραδίππου) σε έξι εκτός έδρας παιχνίδια
-ευρισκόμενος στο -6 από την κορυφή και στο -7 σε σύγκριση με τη συγκομιδή του στο αντίστοιχο χρονικό σημείο πέρυσι.
Ο Αρτσιόμ Ράτζκοφ δήλωσε πως η ομάδα του αποδίδει στο 60% των δυνατοτήτων της, παραδέχτηκε πως το πρόβλημα με την τελική ενέργεια (είτε πάσα είτε σουτ) παραμένει άλυτο από την αρχή της σεζόν και ανέλαβε την ευθύνη για τα αποτελέσματα στα ντέρμπι.
Τι λένε αυτά; Ότι ο Άρης έχει νικήσει μόνον Απόλλωνα (3-1) και ΑΕΛ (4-0) σε παιχνίδια που έγιναν στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ», όπου ο μέχρι στιγμής αψεγάδιαστος απολογισμός του (υπάρχει πλέον βάσιμη υποψία πως) δεν οφείλεται στην ισχύ της έδρας όσο στη δυναμική των αντιπάλων.
Εάν αυτή (η υποψία) επαληθευτεί στον β’ γύρο, όταν η «ελαφρά ταξιαρχία» θα φιλοξενήσει τους άμεσους ανταγωνιστές της, το ζητούμενο δεν θα είναι η διεκδίκηση του τίτλου, αλλά το πλασάρισμα στην εξάδα -κι ας φαίνεται τραβηγμένο κι υπερβολικό σε πολλούς.
Η ανάληψη της ευθύνης από τον Ράτζκοφ θα είναι κενή περιεχομένου, εάν η ομάδα του παραμείνει τόσο επιπόλαιη στην τελική ενέργεια και τόσο επιρρεπής στο ατομικό λάθος.
Το ρόστερ έχει σημαντικές αδυναμίες (απουσία αξιόπιστου αμυντικά δεξιού μπακ, «καθαρόαιμου» αμυντικού μέσου και αξιόπιστων σκόρερ) και θα χρειαστεί 100% ευστοχία στο χειμερινό μεταγραφικό παζάρι για να τις καλύψει.
Ειδάλλως η χειρότερη σεζόν μετά την επιστροφή στην κατηγορία είναι προ των πυλών. Και ο Ράτζκοφ δεν (θα) είναι διόλου σίγουρο ότι θα τη ζήσει μέχρι τέλους…
