Από την περασμένη Παρασκευή έχει γίνει -τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τους φίλους του ΑΠΟΕΛ- κάτι σαν… talk of the town.
Ερχόμενος ως αναγκαστική αλλαγή (ελέω του τραυματισμού του Πιέρου Σωτηρίου) στο παιχνίδι ο Σέρβος με δύο πανέμορφα τέρματα ανελίχθηκε σε μεγάλο πρωταγωνιστή της νίκης της ομάδας του στο «Αντώνης Παπαδόπουλος».
Η απόδοσή του κόντρα στην Ομόνοια Αραδίπππου εκθειάστηκε πανταχόθεν και εξελήφθη ως «ηχηρό» μήνυμα πως δεν πρέπει να λογίζεται ως… σκαρταδούρα που ο σύλλογος απέτυχε να ξεφορτωθεί στην περασμένη μεταγραφική περίοδο.
Αυτή η (επί μήνες) διαρκής σύνδεσή του με μεταγραφικά σενάρια, η γενικότερη αίσθηση πως ευρίσκεται με το ενάμιση πόδι έξω από τον «Αρχάγγελο» είναι αυτονόητο πως μόνον θετική επίδραση δεν είχαν στον Σέρβο επιθετικό.
Και ακριβώς αυτό δείχνει ποιο ήταν το πραγματικά εντυπωσιακό στην εμφάνισή του την περασμένη αγωνιστική. Και στα δύο τέρματα ο 33χρονος με άψογο έλεγχο της μπάλας, της ταχύτητας και του σώματός του, με καταπληκτικές προσποιήσεις, οι οποίες έχουν… ξαπλώσει στο έδαφος τους προσωπικούς του αντιπάλους, και με αψεγάδιαστα τελειώματα (ειδικά στο πρώτο γκολ του) έχει προχωρήσει σε επίδειξη υψηλής τεχνικής.
Όμως για να πετύχεις τέτοια τέρματα δεν χρειάζεται μόνον η σχετική ικανότητα, απαιτείται και ποδοσφαιρική ευφυΐα και (κυρίως) υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση. Και ο Ντράζιτς απέδειξε ότι διαθέτει και τις δύο. Και αν για την πρώτη (ευφυΐα) η περιρρέουσα ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο καταλυτική, για τη δεύτερη (αυτοπεποίθηση) είναι ζωτικής σημασίας.
Μέσα σ’ ένα περιβάλλον από αρνητικό έως τοξικό για τον ίδιο ο Σέρβος (απέδειξε πως) δεν απώλεσε ικμάδα της πίστης στον εαυτό του. Και αυτό αξίζει της δέουσας αναγνώρισης.
