Σαν να της κάθεται βαρύ μετά την τριετία με τον Ματίας, αυτό το αυστηρό μούτρο διαχείρισης ανθρώπων+καταστάσεων του Σέρβου. Πιθανότατα πράγματι, ο Νίκολιτς είναι ολιγότερον ερωτεύσιμος από τον Αλμέιδα. Και πάλι καλά δηλαδή, που η δικιά μας δεν τον λέει Σόιμπλε.
Και στην περίπτωση του Αλμέιδα όταν ήρθε στην Ελλάδα όμως, και στην περίπτωση του Νίκολιτς τώρα που ήρθε στην Ελλάδα, άλλη μία φορά η ζωή επιβεβαιώνει πως δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να είναι, ο όποιος καινούργιος, αυτό που (στη συγκεκριμένη στιγμή της έλευσης) η ομάδα χρειάζεται. Ο Ριμπάλτα, περίπου ένα χρόνο σιωπηλός παρατηρητής των ανθρώπων και των καταστάσεων, ολοφάνερα είχε αντιληφθεί ακριβώς τι χρειαζόταν η ΑΕΚ εδώ+τώρα. Ενα Μέρκελ! Ο Ριμπάλτα ταύτισε την άμεση ανάγκη, με ό,τι παλαιόθεν είχε μες στο μυαλό για τον Νίκολιτς.
Σήμερα, το αποτέλεσμα έρχεται και επιβεβαιώνει την ταύτιση. Τι θέλουμε, ποιος θα μας το κάνει. Πώς ήταν η φάση στην Ενωση τον Μάιο, πώς είναι η φάση στην Ενωση τον Αύγουστο. Η νύχτα και η μέρα. Εκείνη η αοριστολογία που εν πρώτοις συνόδευσε την έλευση του Νίκολιτς, προπονητής του αποτελέσματος, πλέον πήρε σχήμα και μορφή. Ολοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει.
Κανείς δεν θυμάται πια ότι, μια φορά κι ένα καιρό, σε κάποια συγκυρία ο παρτιζάνος Νίκολιτς φόρεσε (και φωτογραφήθηκε με) ένα κασκόλ του ΠΑΟΚ. Οπως κανείς στην Τούμπα, την ώρα που ο Γιακουμάκης μπουμπούνισε το γκολ στη Ριέκα, δεν σκέφτηκε ότι ο τύπος ήταν πρωταθλητής με την ΑΕΚ...το 2018. Στο τέλος της ημέρας, εκείνο που κυριαρχεί είναι το πώς κάνεις τη δουλειά. Αν δεν την κάνεις καλά, τα ασήμαντα έρχονται και γίνονται σημαντικά. Αν την κάνεις καλά, τα ασήμαντα παρέρχονται και δεν ασχολείται άνθρωπος.
Φεύγει το καλοκαίρι, και "κατ' ελάχιστον" κανείς στο rich-4 δεν κλαίει. Ολοι ανυπομονούν πια, και προσμένουν στους επόμενους πέντε μήνες τα ματς που μπαίνουν στην ατζέντα, ματς σε όλα τα διαφορετικά επίπεδα απαιτήσεων που μπορεί κανείς να σκεφτεί. Είναι καίριο όλο αυτό, η προσμονή της Ευρώπης, ακόμη και για την ενέργεια week in week out στην κανονική περίοδο της Σούπερ Λιγκ.
Στην ΑΕΚ το δύσκολο κομμάτι, να...τρουπώσω που έλεγε στην ταινία ο αλησμόνητος φίλος της Κώστας Βουτσάς, πέρασε. Μπροστά, αφού η ΑΕΚ τρούπωσε, είναι το προσιτό κομμάτι. Οποιος τινάζει από πάνω του, από τους ώμους, δυσβάστακτα θερινά φορτία, ύστερα ούτ' ο ίδιος που τα έχει τινάξει δεν ξέρει τι δυνατότητες, ενόψει του φθινόπωρου και του χειμώνα, ανοίγονται. Ποιες δυνάμεις αποσυμπιέζονται, και απελευθερώνονται. Η Αντερλεχτ που δεν τα κατάφερε να τρουπώσει καν σε league phase Κόνφερενς Λιγκ, πέρυσι που είχε τρουπώσει βγήκε δέκατη σε (36 ομάδες της) league phase του Γιουρόπα Λιγκ.
Κι εγώ που τα γράφω και τα ξαναγράφω εδώ όλα αυτά τα χρόνια, πάλι δεν μπορώ να υπολογίσω πόσες φορές έχω καταθέσει τη θρησκευτική πίστη μου στην απεριόριστη δυναμική της θετικής ενέργειας. Είδα δύο φορές αυτόν τον Αύγουστο στην Τούμπα ΠΑΟΚτσήδες ασυζητητί αποφασισμένους, τη χρονιά της εκατονταετίας να τη ζήσουν με όλες τις αισθήσεις και με όλη την ψυχή τους. Αποφασισμένους γι' αυτό, παντελώς ανέγγιχτους από τα περιρρέοντα, πολύ προτού γίνει η τρέλα με τον Ζαφείρη...και λαλήσουν.
Τι σημαίνει εν τέλει, θετική ενέργεια; Με 2.23 αναμενόμενα γκολ στον υπολογιστή, να βάζεις στο γήπεδο τα υπερδιπλάσια. Πέντε. Να βάζει, σαν άλλος Σαμάτα, ως και ο Τσάλοφ! Ο Πέλκας πίσω από την εστία, είναι που είναι μπέιμπι-φέις, να το χαίρεται σαν μπολ-μπόι. Ο Ντεσπόντοφ δε, εμφατικά να καλεί όσους δεν είχαν ήδη μπει στο πηγαδάκι του πανηγυρισμού, βασικούς και αναπληρωματικούς, να σπεύσουν σαν να είχαν βάλει το γκολ αυτοί.
Οι league phase και στις τρεις διοργανώσεις, οι 30 αναμετρήσεις, δεκαπέντε στην Ελλάδα δεκαπέντε στο εξωτερικό, τίποτα δεν έχουν εγγυημένο και τίποτα δεν έχουν ξεγραμμένο. Εάν η μνήμη είναι κοντή, πέρυσι μπήκε στο 9-24 του Τσάμπιονς Λιγκ...η Μπρεστ. Pourquoi pas, λοιπόν. Γιατί όχι. Επίσης πέρυσι στη league phase η νικήτρια Παρί Σεν-Ζερμέν έκανε μόλις 13/24 πόντους, άρα οι υπόλοιποι πόντοι που παίχτηκαν στους αγώνες της, σκορπίστηκαν εδώ κι εκεί. Οποιος ήταν έτοιμος, κάτι τσίμπησε. Δέκα-έντεκα πόντοι με συμπαθητική διαφορά τερμάτων, πάνω-κάτω είναι το όριο και στο Τσάμπιονς Λιγκ και στο Γιουρόπα Λιγκ. Στο Κόνφερενς Λιγκ εξάλλου, με έντεκα πόντους μπαίνεις απευθείας στο 1-8. Πέρυσι δεύτερη στη league phase του Κόνφερενς Λιγκ τερμάτισε η Βιτόρια Γκιμαράες!
Δεν υπάρχει ούτε ένας σοβαρός λόγος στην πραγματικότητα, κάτι να θεωρείται ανέφικτο. Αλλά και να υπάρξει, τέτοιου είδους επιχειρηματολογία θα στέκει μόνον εφόσον έχουμε φτάσει στην τελική διαμόρφωση της ευρωπαϊκής λίστας των ομάδων. Να δούμε τότε φερ' ειπείν, να το περιγράψω με ένα χοντρό παράδειγμα, ότι ο Παναθηναϊκός δεν αντικατέστησε επαρκώς τον Ιωαννίδη.
Αν και ο Παναθηναϊκός, μιας και μας τον έφερε η κουβέντα, κιόλας έχει πείσει ότι κινείται (υπεράνω προσώπων) σε αναβαθμισμένη βάση ποδοσφαίρου εφέτος. Ενα άλλο mode λειτουργίας. Αν θυμάστε, την επαύριο του νοκ-άουτ από τους Ρέιντζερς ο τίτλος στην ανάλυσή μας σε τούτη εδώ τη γωνιά ήταν "ο προπονητής νίκησε, η ομάδα αποκλείστηκε". Αφού ο προπονητής "νίκησε", μία φορά η ομάδα θα αποκλειστεί. Τις επόμενες, θα προκριθεί. Προκρίθηκε.
Κλείνω με μια μικρή σημείωση για τον Ολυμπιακό. Ποτέ στην ιστορία του, κυριολεκτώ, ο Ολυμπιακός δεν έκανε αγορές με τον "σωστό" τρόπο που το κάνει αυτή τη στιγμή. Την ίδια αυτή στιγμή, ο Ολυμπιακός έχει αγγίξει ένα κρίσιμο μεταίχμιο. Η δυσχέρεια που είχαν άλλοι προπονητές πέρυσι λόγω ποσόστωσης στο ρόστερ, ενόσω ο δικός του προπονητής λόγω εύστοχου σχεδιασμού ευρισκόταν στην ευτυχή θέση να μη πρέπει να κακοκαρδίσει κανένα, εφέτος πάει να γίνει και δυσχέρεια του Μεντιλίμπαρ. Το χειρότερο του προπονητή, είναι να πρέπει να κόψει. Αυτού του προπονητή, ένα παραπάνω. Θα δείξει, άμεσα. Κυριακή κοντή γιορτή, που λέμε.
Πηγή: Sdna.gr
