Παραμονή του αγώνα της Μπάγερν με την Πάφο στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ» το έγκυρο γερμανικό περιοδικό Kicker φιλοξενεί στη σημερινή έκδοσή του δισέλιδο αφιέρωμα στον αστέρα της πρωταθλήτριας, Νταβίντ Λουίζ, το οποίο τιτλοφορείται: «Πότε Δαυίδ, πότε Γολιάθ».
Αναλυτικά το αφιέρωμα:
Ο Νταβίντ Λουίζ (38) είναι το πρόσωπο της ήττας με 7-1 στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Τώρα τίθεται ξανά αντιμέτωπος με την Μπάγερν, αυτή τη φορά ως παίκτης της Πάφου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία: Υπάρχει ένας Νταβίντ Λουίζ πριν και μετά τις 8 Ιουλίου 2014 στη Βραζιλία. Πριν από την ήττα με 7-1 από τη Γερμανία στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το οποίο διεξήχθη τότε στη χώρα των πέντε φορές παγκόσμιων πρωταθλητών, όπου σχεδόν όλοι περίμεναν με αγωνία τη «Hexa», όπως ονομαζόταν τότε, την έκτη κατάκτηση του τίτλου της σελεσάο. Εθεωρείτο δεδομένη και όποιος βρισκόταν στα γήπεδα τότε και ανατρίχιαζε τακτικά με τη μανία των οπαδών κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου θα τη θυμάται για πολύ καιρό. Όπως επίσης και το ποιος φαινόταν πάντα να τραγουδάει πιο δυνατά σε ολόκληρο το γήπεδο: ο Νταβίντ Λουίζ, ο κεντρικός αμυντικός με τα σγουρά ξανθά μαλλιά, τραγουδούσε με τέτοιο ζήλο που σκεφτόσουν: Μόνο και μόνο γι’ αυτό ο τότε 27χρονος άξιζε το χρυσό τρόπαιο.
Και αυτός ήταν ένας από τους λόγους, για τους οποίους ο αμυντικός ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς παίκτες της Βραζιλίας. Ένας άνθρωπος με χάρισμα, κάποιος που γοήτευε τόσο τους δικούς του όσο και τους αντίπαλους οπαδούς, σχεδόν ακούσια λόγω της συναισθηματικότητάς του, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τους αγώνες. Ήταν σχεδόν μαγνητικό όλο αυτό. Στο γήπεδο, ωστόσο, όλα ήταν πιθανά με τον Νταβίντ Λουίζ, μια Δαυίδ, μια Γολιάθ, απίστευτες σωτήριες επεμβάσεις και ταυτόχρονα αδέξια, μερικές φορές ακόμη και χοντροκομμένα λάθη, τα οποία και στην Τσέλσι, και στην Παρί, και στην Άρσεναλ οδήγησαν σε αντίπαλα γκολ. Ταυτόχρονα, όμως, ήταν επίσης γνωστός για την επιθετική επικινδυνότητά του στις στημένες μπάλες, η οποία περιστασιακά επιβραβευόταν ακόμη και με σημαντικά γκολ. Και αυτός ο παίκτης είχε την εικόνα του καλού παιδιού, κάποιου που πάντα χαμογελούσε στις συνεντεύξεις, ήταν ένα «All Brazilian Boy», κάποιος του οποίου η λάμψη ήταν μεταδοτική, μετέδιδε συναισθήματα όπως ουδείς άλλος στην ομάδα του Λουίζ Φελίπε Σκολάρι. Εκεί βρισκόταν στο στοιχείο του, στο δικό του μοναδικό περιβάλλον. Αλλά αυτήν τη λάμψη ο Νταβίντ Λουίζ Μορέιρα Μαρίνιο τη μετέφερε επίσης στο «Στάμφορντ Μπριτζ» ή στο «Παρκ ντε Πρενς», πρωτύτερα στο «Ντα Λουζ» της Μπενφίκα, από το 2007 έως το 2011, που ήταν η πρώτη του στάση στην Ευρώπη. Δεν ήταν τυχαίο ότι αυτός ο Νταβίντ Λουίζ ήταν ο δεύτερος πιο δημοφιλής παίκτης για την εθνική ομάδα της Βραζιλίας για διαφημιστικές καμπάνιες, μετά τον σούπερ σταρ Νέιμαρ. Σύμφωνα με μια έρευνα που διεξήχθη εκείνη την εποχή, εμφανίστηκε σε συνολικά 746 διαφημίσεις στη βραζιλιάνικη τηλεόραση το πρώτο εξάμηνο του 2014. Μόνο ο σπουδαιότερος από όλους εμφανίστηκε πιο συχνά: ο Πελέ, ο οποίος έκανε 765 εμφανίσεις.
Ο ενθουσιασμός για τον αμυντικό ήταν τόσο μεγάλος, ώστε πουλήθηκαν περούκες με το χτένισμά του και έλαβε αμέτρητες προτάσεις γάμου. Αυτός ο Νταβίντ Λουίζ θεωρήθηκε ο «τέλειος γαμπρός». Ως ευαγγελικός, ήταν υποστηρικτής του κινήματος «Eu escolhi esperar» («Έχω επιλέξει να περιμένω»), το οποίο υποστήριζε τη σεξουαλική αποχή πριν από τον γάμο. Είχε τόσο πολλούς χορηγούς που αρνήθηκε συμβόλαια με εταιρείες μπύρας με βάση τις πεποιθήσεις και τις προσωπικές του προτιμήσεις. Το πράγμα κυλούσε σχεδόν σαν όνειρο, σχεδόν υπερβολικά καλά, στη φάση των 16 εναντίον της Χιλής έδωσε στη Βραζιλία το προβάδισμα, και μετά το ονειρώδες τέρμα του εναντίον της Κολομβίας, ένα φοβερό φάουλ που έφερε τη Βραζιλία στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Γερμανίας, απολάμβανε μεγαλύτερου σεβασμού ακόμη και από τον Νεϊμάρ.
Τέσσερις μέρες αργότερα, όλα είχαν τελειώσει. Ήττα με 7-1 στο Μπέλο Οριζόντε. Ένα έθνος έκλαιγε, και ίσως μόνο παιδάκια έκλαιγαν πιο σπαρακτικά από αυτόν τον Νταβίντ Λουίζ πάνω στο γρασίδι του Σταδίου Μινεϊράο. Απουσία του τιμωρημένου Τιάγκο Σίλβα, ο σγουρομάλλης ήταν αρχηγός, αλλά αντί για το μεγάλο κόλπο, την πρόκριση στον τελικό, η σελεσάο, η δική του σελεσάο, ταπεινώθηκε -και μάλιστα τη γλίτωσε σχετικά καλά, επειδή όλοι μέσα και γύρω από το στάδιο, και σε όλο τον κόσμο, είχαν παρατηρήσει ότι ο αντίπαλος, αφού προηγήθηκε με 5-0 στο ημίχρονο, από σεβασμό προς τον αντίπαλο είχε ρίξει στροφές. «Ήθελα απλώς να φέρω χαρά στους ανθρώπους. Ζητώ συγγνώμη από τους Βραζιλιάνους», είπε αργότερα ο Νταβίντ Λουίζ. Από ήρωας έγινε για πολλούς το πρόσωπο της ιστορικής αποτυχίας. Υπό τον διάδοχο του Σκολάρι, Ντούνγκα, μέτρησε 13 από τις 57 διεθνείς συμμετοχές του, το 2017 υπό τον Τίτε την ακροτελεύτιά του. Συνοδεύτηκε από την αποχώρηση των διαφημιστικών συνεργατών. «Πολλοί κρύφτηκαν μετά την ήττα με 7-1, δεν ήθελαν να αναλάβουν την ευθύνη», είπε κάποτε. Το εισέπραξε σαν να έπρεπε «να κουβαλήσω μόνος μου το βάρος για πολύ καιρό».
Το 2021, μετά από 14 χρόνια στην Ευρώπη, επέστρεψε στη Βραζιλία και αμέσως εντάχθηκε στον σύλλογο με τους περισσότερους οπαδούς: τη Φλαμένγκο. Και πώς: Το 2022, κέρδισε ως βασικός το Κόπα Λιμπερταδόρες, το Τσάμπιονς Λιγκ της Νότιας Αμερικής. Το ευρωπαϊκό το είχε κατακτήσει ήδη το 2012 με την Τσέλσι, στον τόσο θρυλικό «Finale dahoam» του Μονάχου, μόνο που εκείνη τη φορά δεν ήταν ο Νταβίντ Λουίζ που έκλαιγε, αλλά οι γηπεδούχοι της Μπάγερν. Στη διαδικασία των πέναλτι, υπό τεράστια πίεση, ο Βραζιλιάνος σκόραρε για να μειώσει σε 2-1, αφού προηγουμένως ο Χουάν Μανουέλ Μάτα είχε ηττηθεί από τον Μανουέλ Νόιερ.
Προετοιμαζόμενος για την επιδιωκόμενη καριέρα ως προπονητής, τράβηξε την προσοχή μέσω του ηγετικού ρόλου του στη Φλαμένγκο και, στις αρχές της χρονιάς, για λίγο στη Φορταλέζα, στην οποία συχνά έλειπε λόγω τραυματισμών. Συχνά προσφερόταν σχεδόν και ως ένα είδος ψυχολόγου ή τουλάχιστον ενός παρόχου κινήτρων για τους συμπαίκτες του.
Το καλοκαίρι ήλθε η μετακόμιση στην Κύπρο, όπου υπέγραψε συμβόλαιο με την Πάφο μέχρι το 2027, για 160.000 ευρώ το μήνα, εξαιρουμένων των μπόνους. Αυτό καθιστά τον Βραζιλιάνο τον πιο ακριβό ποδοσφαιριστή στην ιστορία της Κύπρου. Το 2027, όταν θα είναι 40 ετών, θέλει να γίνει προπονητής. «Το πιο σημαντικό είναι να προσπαθήσεις να καταλάβεις τον άλλον, με την ιστορία του και τα όνειρά του. Έτσι γίνεται πιο απλό να τον βοηθήσεις να βρει τον δρόμο του». Τον δικό του μπορεί να χρειαστεί επί του παρόντος να τον αναζητήσει ενδεχομένως δικαστικά, στη Φορταλέζα φέρεται να απείλησε μια γυναίκα. Ο ίδιος παραδέχεται ότι είχε επαφή μέσω διαδικτύου, αλλά αρνείται προσωπικές συναντήσεις και απειλές.
Στην Πάφο, ο Νταβίντ Λουίζ βρίσκεται στο επίκεντρο και σε άλλο επίπεδο: Εκατοντάδες ενθουσιώδεις οπαδοί τον περίμεναν στο αεροδρόμιο κατά την άφιξή του τον Αύγουστο. «Η απόκτησή του είναι ένα ορόσημο για εμάς. Φυσικά, δεν είχαμε τους οικονομικούς πόρους ομάδων όπως η Φλαμένγκο, γι’ αυτό του προσφέραμε υποστήριξη για την απόκτηση της άδειας προπονητή, βοήθεια στην προσαρμογή του μετά τη συνταξιοδότησή του και την ευκαιρία να εξελιχθεί περαιτέρω ως προπονητής μαζί μας», εξήγησε ο πρόεδρος του συλλόγου, Ρόμαν Ντούμποφ.
«Η αγάπη και το πάθος του για το ποδόσφαιρο τον έπεισαν να έρθει. Συνήθως υπογράφουμε νεότερους παίκτες, αλλά αυτή ήταν μια εξαίρεση. Φέρνει την εμπειρία του. Ένας από τους ιδιοκτήτες τον γνώριζε και ήθελε να τον φέρει πίσω στην Ευρώπη», πρόσθεσε ο προπονητής Χουάν Κάρλος Καρσέδο, ο οποίος γνωρίζει τον βετεράνο από τη σύντομη περίοδο που ήταν μαζί στην Άρσεναλ. Ο αρχηγός Νταβίντ Γκόλνταρ είναι επίσης ευχαριστημένος: «Είναι υπέροχο για μένα που τον έχω ως συμπαίκτη. Ποτέ δεν είναι αργά για να μάθει κανείς και ο Νταβίντ έχει πολλά να διδάξει».
Λόγω έλλειψης φυσικής κατάστασης, ο γ’ προκριματικός και τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ ήρθαν πολύ νωρίς για τον Βραζιλιάνο, στο εκτός έδρας 0-0 με τον Ολυμπιακό Πειραιώς, στην πρεμιέρα της league phase, ήταν στην αρχική ενδεκάδα, αλλά χρειάστηκε να αντικατασταθεί νωρίς λόγω τραυματισμού. Αλλά πισωγυρίσματα ο Νταβίντ Λουίζ έχει ξεπεράσει πολλά.
