Ένας ξένος σε ξένη γη, με το βλέμμα καρφωμένο σε ένα όνειρο που έμοιαζε μακρινό πριν αυτό ξεκινήσει. Στην έδρα του Ερυθρού Αστέρα, εκεί όπου οι περισσότεροι λυγίζουν τα τελευταία χρόνια, η κυπριακή ομάδα στάθηκε όρθια. Και όχι μόνο αυτό∙ ύψωσε το ανάστημά της και νίκησε.
Δεν είναι απλώς μια νίκη. Είναι μια στιγμή η οποία γράφτηκε με μελάνι που δεν σβήνει. Σαν ο ήρωας ενός παραμυθιού, ο οποίος βρίσκει μπροστά του δράκους και γίγαντες, αλλά καταφέρνει να τους ξεπεράσει έναν-έναν, μέχρι να φτάσει στην πύλη του θριάμβου έτσι και η παφιακή ομάδα κερδίζει μια μια τις ομάδες που εμφανίζονται μπροστά της.
Η Πάφος παρά τις δυσκολίες και την πίεση στάθηκε όρθια, κρατώντας γερά το σπαθί της θέλησης και την ασπίδα της ενότητας. Κι όταν ήρθε η ώρα, χτύπησε εκεί όπου κανείς δεν το περίμενε, ρίχνοντας τον «κοκκινόλευκο» γίγαντα στο ίδιο του το κάστρο.
Η «φρουρά» του Καρσέδο κουβάλησε την πίστη μιας πόλης και την περηφάνια ενός κόσμου ο οποίος για χρόνια περίμενε να ζήσει κάτι μεγάλο. Και το έζησε.
Μια νύχτα που θα μείνει χαραγμένη στις μνήμες όσων ταξίδεψαν αλλά και όσων παρακολούθησαν το παιχνίδι από σπίτι. Μια βραδιά σαν παραμύθι που θα διηγούνται οι φίλοι της Πάφου για χρόνια στα παιδιά και στα εγγόνια τους.
Γιατί κάθε ομάδα που ξεκινά το δικό της ταξίδι χρειάζεται μια τέτοια στιγμή∙ εκείνη που μοιάζει με θαύμα, αλλά στην ουσία είναι καρπός δουλειάς, επιμονής και ψυχής. Και η Πάφος έδειξε ότι έχει όλα τα στοιχεία ενός αληθινού ήρωα.
