«Αν δεν τραυματιστώ σοβαρά, συνεχίζω – Ο Γιαμάλ είναι φαινόμενο»
Είναι μια επιβεβαίωση πως, σε αντίθεση με όσα πιστεύαμε για τη φύση της ποδοσφαιρικής καμπύλης, υπάρχουν αθλητές που ακολουθούν δική τους τροχιά.
Το ερώτημα που συχνά τίθεται όταν μιλάμε για θρύλους του ποδοσφαίρου –και όχι μόνο– είναι αν θα πρέπει να αποχωρούν στο απόγειο της δόξας τους ή να μένουν μέχρι να «σβήσουν» φυσικά. Ο Ρονάλντο μοιάζει να αρνείται αυτό το δίλημμα. Δεν μένει για να διαψεύσει τα «γερατειά», ούτε για να αποδείξει κάτι σε κανέναν. Παραμένει επειδή το έχει ακόμα μέσα του – και γιατί μπορεί!
Δεν είναι μυστικό ότι αγωνιστικά δεν είναι πια αυτός που ήταν. Οι εκρηκτικές του κούρσες, τα 40 γκολ ανά σεζόν, το σπριντ απέναντι σε κάθε αντίπαλο ανήκουν στο παρελθόν. Όμως αυτό που έχει μείνει αναλλοίωτο είναι το πάθος, η πειθαρχία και –πάνω απ’ όλα– η προσφορά.
Ο Ρονάλντο εξακολουθεί να αποτελεί ηγετική μορφή, όχι απλώς λόγω ονόματος, αλλά επειδή συνεχίζει να προσφέρει ουσία, έστω και διαφορετικά από ό,τι στο παρελθόν.
Οι δηλώσεις του μετά τον τελικό είναι χαρακτηριστικές: «Αν δεν έχω κάποιο σοβαρό τραυματισμό, θα συνεχίσω». Δεν υπάρχει καμία διάθεση για... αποχαιρετισμό. Ούτε επιθυμία να «βγει από την πίσω πόρτα». Όσο αντέχει, όσο η καρδιά του χτυπά δυνατά για το ποδόσφαιρο, θα είναι εκεί. Και αυτό, τελικά, δεν είναι αλαζονεία. Είναι πίστη, σε ένα σώμα και ένα μυαλό που σμιλεύτηκαν για να νικούν.
Ο Ρονάλντο δεν αποτελεί απλώς ένα παίκτη που δεν «ξεφούσκωσε». Είναι η απόδειξη ότι το μεγαλείο δεν έχει ημερομηνία λήξης. Και ίσως το ερώτημα –αν αξίζει κάποιος να φεύγει στην κορυφή– να μην αφορά τελικά τον ίδιο, αλλά όλους τους υπόλοιπους.
Διότι στην περίπτωση τέτοιων προσωπικοτήτων, η κορυφή είναι όπου κι αν βρίσκονται.
