Δεν ήταν πως δεν την είχε ξαναπάθει -και δη στο ίδιο παιχνίδι.
Και στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τον Ολυμπιακό στο ΓΣΠ ο Απόλλωνας ήταν πιο κοντά στο άνοιγμα του σκορ και τελικά δέχτηκε γκολ λίγο πριν την ανάπαυλα.
Όχι και ό,τι καλύτερο, αλλά μπορεί να συμβεί -έχει συμβεί και θα συμβεί σε πολύ μεγαλύτερες και καλύτερες ομάδες, σε πολύ μεγαλύτερες και πιο ανταγωνιστικές διοργανώσεις.
Παρά την ψυχρολουσία οι «κυανόλευκοι» κατάφεραν στο δεύτερο ημίχρονο -βοηθούμενοι τα μέγιστα από τις αλλαγές του προπονητή τους- να φτάσουν στην ανατροπή στο 90+4’.
Πίστεψαν ότι είχαν καταφέρει νοκ-ντάουν στον Ολυμπιακό. Ότι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το τρίποντο είχε «κλειδώσει». Πως ο αντίπαλος δεν είχε πλέον άλλους άσους στο μανίκι.
Η αμυντική συμπεριφορά στη φάση του κόρνερ στο 90+7’ είναι πανομοιότυπη με την αντίστοιχη στη φάση του 44’.
«Δεν γίνεται να δεχόμαστε δύο γκολ από στημένες μπάλες, είναι απαράδεκτο», σχολίασε ο Σωφρόνης Αυγουστή και είχε χίλια καντάρια δίκιο.
Όταν προηγείσαι στο 90+4’, δεν χρειάζεσαι ούτε ποιότητα ούτε ταλέντο για να πάρεις τη νίκη. Μόνο συγκέντρωση και νοοτροπία.
Στο ΓΣΠ ο Απόλλωνας αποδείχθηκε πως δεν είχε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και το πλήρωσε με δύο χαμένους βαθμούς…
