Μετά το παιχνίδι της πρώτης αγωνιστικής, η ΑΕΛ ήταν μια ομάδα χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Πολλές αδυναμίες σε όλες τις γραμμές. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, παρουσιάστηκε στην αμυντική λειτουργία των «γαλαζοκιτρίνων».
Δεν γίνεται σε τέσσερα παιχνίδια, να παραβιάζεται η εστία σου 11 φορές. Δύο τέρματα δέχθηκε από ΑΕΚ, Εθνικό Άχνας και Ακρίτα Χλώρακας, ενώ η Ομόνοια την πλήγωσε με το βαρύ 5-0.
Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το γκολ του Λομοτέι ο οποίος σκόραρε με κεφαλιά στην καρδιά της άμυνας της ΑΕΛ ανενόχλητος; Το πάρτι της Ομόνοιας; Οι πολλές ευκαιρίες της ΑΕΚ; Τα δύο γκολ του νεαρού Αθανασίου στο ματς με τον Ακρίτα; Πολλές φορές το μαρκάρισμα γίνεται με τα μάτια. Πολλά παιδικά λάθη, που αναπόφευκτα στοιχίζουν.
Πως μπορεί μια ομάδα να πετύχει τους στόχους της, όταν δεν είναι σε θέση να κρατήσει το μηδέν στην άμυνα;
Φαίνεται, πως δεν έγινε ούτε ο καλύτερος «εμβολιασμός» κυρίως στα στόπερ, με την ΑΕΛ να παρουσιάζεται ευάλωτη. Ότι γινόταν δηλαδή και την περσινή σεζόν. Δεν βοήθησε την ομάδα, ούτε ο τρόπος παιχνιδιού του Πάολο Τραμετσάνι, κυρίως όταν αγωνιζόταν με τριάδα στην άμυνα.
Θα είναι στοίχημα για τον νέο τεχνικό, Ούγκο Μαρτίνς, να βρει τον τρόπο να φτιάξει την άμυνα της ΑΕΛ. Αν τα καταφέρει και περιορίσει το πρόβλημα, τότε μπορεί να δούμε κάτι διαφορετικό στην πορεία. Για να διαφοροποιηθεί το σκηνικό, πρέπει να βελτιώσουν την απόδοσή τους, όχι μόνο οι κεντρικοί αμυντικού αλλά και οι παίκτες της μεσαίας γραμμής όσο και τα ακραία μπακ, που πρέπει να δίνουν λύσεις στα μετόπισθεν.
