Η αποχώρηση του Χάμπου Χαραλάμπους, παιδί των ακαδημιών και αγαπημένη φιγούρα της κερκίδας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η μοναδική μεταγραφή μέχρι τότε ήταν ο Τάσος Χατζηγιοβάνης, προκάλεσαν απογοήτευση και έντονη γκρίνια στις τάξεις των οπαδών. Η σιωπηλή μεταγραφική δραστηριότητα και η αβεβαιότητα για το νέο πρόσωπο της ομάδας έφεραν ανησυχία, η οποία μεγάλωνε όσο πλησίαζε η έναρξη της σεζόν.
Η εικόνα όμως άλλαξε ριζικά με το ξεκίνημα των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων στο Europa Conference League. Η μεταγραφή του Έιτινγκ, αλλά κυρίως οι καθαρές νίκες απέναντι σε Τορμπέντο Κουταΐσι και Αράζ, έδωσαν ώθηση, αυτοπεποίθηση και αναθέρμαναν τη σχέση ομάδας με τον κόσμο που πάντοτε περιμένει πολλά. Η Ομόνοια παρουσίασε πλάνο, ενέργεια και αγωνιστική ετοιμότητα που ελάχιστοι περίμεναν μετά το «ήσυχο» καλοκαίρι.
Πίσω από αυτή την αγωνιστική εικόνα βρίσκεται η υπογραφή του Χένινγκ Μπεργκ. Ο Νορβηγός τεχνικός, μεθοδικός και αποφασιστικός, έδειξε πως οι δηλώσεις του για το βάθος του ρόστερ δεν ήταν απλές για να πάρει χρόνο Με «καθαρές» επιλογές και στρατηγική διαχείριση, δημιούργησε μια ομάδα με σταθερότητα και ξεκάθαρη κατεύθυνση μέσα στο γήπεδο.
Χαρακτηριστικό δείγμα της φιλοσοφίας του, η απόφασή του να αλλάξει τους βασικούς μπακ του «τριφυλλιού» και να δώσει σκυτάλη στους Ελλαδίτες, κάτι που φαινόταν από την προετοιμασία. Οι Κίτσος και Μασούρας, που την περσινή σεζόν ήταν δεύτερες λύσεις, πήραν φανέλα βασικού και όχι μόνο στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αλλά έδωσαν νέα πνοή στις πλευρές με ενέργεια, πειθαρχία και συνέπεια, αποδεικνύοντας πως μπορούν να ανταποκριθούν πλήρως στις απαιτήσεις του υψηλού επιπέδου.
Η Ομόνοια κέρδισε την ηρεμία με το «σπαθί» της, καθώς από τη μουρμούρα και την αμφιβολία, η ομάδα πέρασε στην πίστη και την αισιοδοξία, δείχνοντας δεμένη, υγιής και έτοιμη να διεκδικήσει με αυτοπεποίθηση κάθε στόχο της εντός και εκτός των συνόρων.
