Όταν όλα έμοιαζαν μάταια… εκεί είναι που έβγαλε χαρακτήρα!

Εκεί που όλα έμοιαζαν μάταια… εκεί είναι που έβγαλε χαρακτήρα!

Η πρόκριση της ΑΕΚ στην επόμενη φάση δεν ήρθε ούτε πολύ απλά και σίγουρα ούτε εύκολα. Αντιθέτως ήρθε με τη ψυχή στο στόμα και με την αγωνία να κρατά μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το σημαντικό όμως είναι ότι ήρθε!

Το παιχνίδι ωστόσο από το ξεκίνημα του μέχρι και το τέλος είχε τέτοια εξέλιξη που εύκολα κάποιος θα προέβλεπε ότι απλά δεν ήταν η μέρα της ομάδας της Λάρνακας.

Από που να ξεκινήσει και που να τελειώσει κανείς; Από την φάση του Ανγκιέλσκι σε άδειο τέρμα που δεν βρήκε την μπάλα όπως θα ήθελε; Από το χαμένο πέναλτι του Ιβάνοβιτς στο τελευταίο λεπτό της αναμέτρησης στη κανονική της διάρκεια; Από το ότι παρά το ότι ισοφάρισε και κρατούσε την πρόκριση στα χέρια της, δέχτηκε το 2-1 στο 117;

Ή στο ότι έχασε το πρώτο της πέναλτι με τον Μιλίτσεβιτς;

Όλα εναντίον της, όλα έδειχναν ότι φάνηκε η κακή η μέρα από το… πρωί.

Και όμως στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν τελειώνει μέχρι να τελειώσει πραγματικά.

Τα πέναλτι οδηγήθηκαν στον ξαφνικό θάνατο. Ο Αλομέροβιτς το έσωσε, ο Νάλι νίκησε τον Μιλόσεβιτς και έστειλε την ομάδα του στον β’ προκριματικό γύρο του Europa League.

Αυτά όλα για να τα κάνεις θέλεις σωστή νοοτροπία και θέλεις και το απαιτούμενο θάρρος. Και η ΑΕΚ τα είχε όλα. Ακατάλληλη για καρδιακούς ως ομάδα; Ναι. Αλλά έτσι μια πρόκριση γίνεται πολύ πιο γλυκιά απ’ ότι άλλες  και σίγουρα βοηθά στο να χτιστεί ο απαραίτητος χαρακτήρας.

Αυτή είναι η ομάδα της Λάρνακας.

Ροη ειδησεων
Κλεισιμο