Στο αντίστοιχο χρονικό σημείο της περασμένης περιόδου οι βαθμοί της ήταν οκτώ και αριθμούσε από δύο νίκες, ισοπαλίες και ήττες.
Έναν χρόνο αργότερα η Ανόρθωση φτάνει στη διακοπή του Οκτωβρίου έχοντας το ένα τέταρτο της περυσινής βαθμολογικής συγκομιδής της και αγνοώντας τη χαρά της νίκης.
Ούτε η αλλαγή τεχνικής ηγεσίας (Τιμούρ Κετσπάγια αντί Χοακίν Γκόμεθ) προσέφερε -τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα- τη βελτίωση που άπαντες ανέμεναν.
Το περασμένο Σάββατο, στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ», ο σύλλογος της Αμμοχώστου συμπλήρωσε τρεις ήττες στη σειρά και πέντε αγωνιστικές διαρκούς παραβίασης της εστίας του.
Μια παράμετρος που δεν διαφεύγει της προσοχής είναι πως ο Κετσπάγια «πειραματίζεται» επιχειρώντας -ένεκα και της προσθήκης παικτών μετά την επιστροφή του- να αποκτήσει μια όσο το δυνατόν ακριβέστερη εικόνα για το ρόστερ και να κατασταλάξει σ’ έναν βασικό κορμό.
Μετά το εντός έδρας 1-1 με την ΑΕΚ η ενδεκάδα του στο Δασάκι είχε μόνον ένα νέο πρόσωπο. Μετά την ήττα από τον Εθνικό (2-0), ωστόσο, το αρχικό σχήμα κόντρα στην Ομόνοια είχε μισή ντουζίνα τροποποιήσεις και στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ» ήταν εκ νέου διαφορετικό σε έξι θέσεις εν συγκρίσει με το ντέρμπι κόντρα στο «τριφύλλι».
Με αυτήν την ποσότητα και συχνότητα αλλαγών είναι, προφανές, πως η επιδιωκόμενη ομοιογένεια και οι αυτοματισμοί θα αργήσουν να έλθουν. Είναι, συνεπώς, απαραίτητο να υπάρξει μια αλλαγή ως προς την… πληθώρα των αλλαγών.
