Δεν τους είδε... και δεν τον είδαν: ο Τζορτζ Ράσελ ήταν ξεκάθαρα ταχύτερος στη Σιγκαπούρη και πήρε πανάξια τη 2η φετινή του νίκη. Δεύτερος ο Φερστάπεν, τρίτος ο Νόρις μπροστά από τον Πιάστρι. Πρωταθλήτρια κατασκευαστών και επίσημα η ΜακΛάρεν!
Μεταξύ μας, για έναν άνθρωπο που έχει γυρίσει «Τα σαγόνια του καρχαρία», τον «Ε.Τ.», τον «Ιντιάνα Τζόουνς», τη «Λίστα του Σίντλερ» και «Τη διάσωση του στρατιώτη Ράιαν», αυτή δεν είναι σίγουρα η πιο λαμπερή κινηματογραφική στιγμή του.
Όχι ότι το «Πιάσε με, αν μπορείς» είναι κακή ταινία, όμως για τον Σπίλμπεργκ μιλάμε.
Αυτό, βέβαια, ουδόλως απασχολεί τον Τζορτζ Ράσελ, ο οποίος έπαιξε στην εντέλεια τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο "Catch me if you can": ο πιλότος της, αίφνης άπιαστης, Μερσέντες πήρε μια... εκκωφαντική pole position χθες και σήμερα στη Σιγκαπούρη συνέχισε στους ίδιους ρυθμούς.
Παρά το γεγονός πως ο poleman εκκίνησε με τη μέση γόμα και ο 2ος Φερστάπεν με τη μαλακή, ο Ράσελ δεν απειλήθηκε καθόλου. Έφυγε εύκολα μπροστά όταν έσβησαν τα κόκκινα φώτα, πήγε τη διαφορά από τον Ολλανδό ακόμη και στα 8 δευτερόλεπτα και πήρε με χαρακτηριστική άνεση την, πέρα για πέρα δίκαη, δεύτερη φετινή του νίκη, αποδεικνύοντας πως πράγματι κάνει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του.
Επομένως υπόκλιση στον Βρετανό έως ότου να πάθουμε λουμπάγκο (πράγμα όχι δύσκολο στην ηλικία μας...).
Πίσω από τον άπιαστο Ράσελ τερμάτισε ο Μαξ Φερστάπεν. Ο θριαμβευτής των δύο προηγούμενων αγώνων κατάλαβε εξ αρχής πως δεν έχει την παραμικρή τύχη να πιάσει το Ασημένιο Βέλος σήμερα και γι' αυτό επικεντρώθηκε πίσω του.
Παρά το γεγονός πως η επιλογή της soft στην αρχή φάνηκε λάθος και αν και η hard μετά τον 48ο γύρο φάνηκε να παραδίδει πνεύμα, ο Ολλανδός είναι die hard και το απέδειξε γι' αλλη μια φορά: άντεξε στην πίεση του Νόρις, έβαλε εκ νέου από κάτω του τις δύο ΜακΛάρεν και συνεχίζει να ελπίζει για το 5ο στέμμα. Μικρό παράθυρο ελπίδας μεν, υπαρκτό δε.
Τα ωραία, πάντως, ήταν στην 3η θέση του βάθρου. Ο Λάντο Νόρις ξόρκισε την κατάρα των κάκιστων εκκινήσεων, έτσι για το YOLO έκανε μία καταπληκτική στην Marina Bay απόψε και με μια μαεστρική κίνηση «πετάχτηκε» από 5ος-3ος, ακουμπώντας ελαφρώς, στο διάβα του, με Μαξ (P2) και Πιάστρι (P4).
Ο team-mate του γκρίνιαξε εντόνως στην ενδοεπικοινωνία, όμως δεν είχε δίκιιο: ο Νόρις απλά είδε το κενό και «όρμησε», κατακτώντας μια σημαντική τρίτη θέση και μειώνοντας τη διαφορά του από την κορυφή στους 22 πόντους. Αν κατάφερνε στο τέλος να περάσει και τον Φερστάπεν τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά...
Ο Πιάστρι (δεύτερος σερί κακός, για τα δεδομένα του, αγώνας) ολοκλήρωσε το grand prix στην 4η θέση- μια θέση που, όμως, μαζί με το βάθρο του Νόρις «κλείδωσαν» και μαθηματικά το πρωτάθλημα κατασκευαστών για την ΜακΛάρεν. Αυτό ήταν το 2ο συνεχόμενο και 10ο συνολικά στην λαμπρή ιστορία της αγγλικής ομάδας. Βέβαια, όπως θα συμφωνούσε και ο Σαίξπηρ, το ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα οδηγών είναι ΤΟ ερώτημα...
Αντονέλι, Λεκλέρκ, Χάμιλτον (άλλη μία άγευστη, άοσμη και... αδιάφορη εμφάνιση για τη Φεράρι), Αλόνσο, Μπέρμαν και Σάινθ (απίστευτο οδηγικό comeback στη Σιγκαπούρη) συμπλήρωσαν τη βαθμολογούμενη δεκάδα ενός grand prix που μετά την εκκίνηση δε μας έβγαλε ακριβώς και τα μάτια. Ωστόσο...
Ωστόσο, με μόλις 6 αγώνες ν' απομένουν για το οριστικό πέσιμο της καρό σημαίας, το πράγμα έχει σοβαρέψει πολύ. Ο Νόρις πλησιάζει ολοένα και περισσότερο τον Πιάστρι, με τον Αυστραλό να παραμένει, φυσικά, το φαβορί.
Και κάπου εκεί, υπάρχει και ο «απέθαντος» Φερστάπεν.
Μπορεί σήμερα τα φώτα να πήγαν, και δικαίως, στον Ράσελ, όμως ακόμη και ο ίδιος ο Στίβεν Σπίλμπεργκ ξέρει πως το ζητούμενο είναι το ποιος θα πιάσει, στο τέλος, τον Πιάστρι.
Αν υπάρχει, φυσικά, κανένας που να μπορεί...
